Kermisjogging Schendelbeke 6 juli 2012
Mijn wederoptreden in de joggingwereld, na mijn ongeval op 22 maart 2011, dat de poorten van het hiernamaals toch even voor me openzette.
Langs deze weg een dankje aan iedereen die me steunde in de zware revalidatie.
Ik dacht me in te schrijven voor de 5 km omdat het me ontbreekt aan training. 10 km is trouwens niet niks. Tenslotte koos is toch maar voor de 10 km onder de naam van Ter Heyde die er uiteindelijk meer dan 11 waren. Het eerste rondje waren de steunwoordjes van Wim een echte aanmoediging toen ik hem tegenkwam met naast me zijn oom.
De rondjes van 2,5 km bleken er 2,7 te zijn. Het parcours was best gezellig en vrij van verkeer en er daagden heel wat kijkers op voor de loop georganiseerd in samenwerking met de vereniging Farao die vooaral aan de Gavers actief is.
In Schendelbeke, dat mijn geboortedorp is, heerste een gezellige drukte. Hoeveel mensen er op de hoogte waren van mijn ongelukkig avontuur verwonderde me echt wel. Ik ontving felicitaties en aanmoedigingen van zowat overal. Ik besliste de afstand te overbruggen in een gezapig tempo kwestie van niet vlugger kunnen en kwestie van toch tot het einde te raken.
Ik had het gevoel zowat een aanhangwagen te trekken die helaas geen wielen had :.)
Toch volbracht ik de opgave tot een einde. De snelheid durf en mag ik niet vergelijken met prestaties uit het verleden. Mijn marathons en halve marathons liep ik toen vlugger, maar de gebeurtenissen nemen geen keer.
Uiteindelijk ben ik blij onder de naam Ter Heyde nog een deelgenomen te hebben en morgen ga ik waarschijnlijk onze Wim aanmoedigen in Waarbeke.
Sport ze !
Geert Wittenberg
Geen opmerkingen:
Een reactie posten