Hier zijn verslag:
Total loss....in mijn euforie van mijn geslaagde lange duurlopen vergat ik even mijn probleem met drankopname.
Ik nam van bij het begin kleine slokjes water. Bij de eerste slok AA-drink, die ik niet uit dorst nam, maar uit voorzorg voelde ik direkt dat het goedje bleef zweven en niet opgenomen werd.
Daarna nog wat water met teugjes gedronken en eens een bevoorrading overgeslagen in de hoop de vochtopname te stimuleren. De 20 km in 1.38, al huppelend, de 21 in 1.44, dus helemaal niet vlug.
Op de wat hinderlijke steekjes in de zij (de mèlte zoals we zeggen) na alles OK. Op 30 beetje droog aan't draaien, 31 nog droger, 32 ...gvd waarom zakt dat drinken nu niet ? 32,5 miljaar...! volledig droog, niettegestaande al dat drinken. Ik stap even en probeer stilstaand te drinken. Net op dat ogenblik wordt het nummer 1047 aan de kant van de weg gereanimeerd door twee Rode Kruis medewerkers. Hartmassage en mondbeademing. De ogen weggedraaid, starend in het niets, blauw van hoofd tot borststreek en echt geen beweging te zien. Als de GSM van de medewerker afgaat, vraag ik of ik moet overnemen. De ziekenwagen komt echter in de verte aan. Hartstilstand lees ik achteraf in de krant, en er doorgehaald. Ik wil niet hetzelfde meemaken.
Ik probeer na wat wandelen en drinken opnieuw aan te zetten, maar voel dat alles wat ik opdrink ergens tussen maag en mond blijft hangen, mijn alouds probleem.
Hoe raak ik aan de finish ? Geen bezemwagen, geen andere mogelijkhied dan 9 km verder te chokken. Beetje schandalig. De laatste anderhalve km loop (?) ik. Na de eindmeet komt alles wat ik onderweg dronk eruit, dus volledig gedeshydrateerd. Beetje gal en andere lichaamssappen erbij om de verkramping compleet te maken en dan een uurtje zieltogen.
In de koude wintermaanden, was vochtopname niet aan de orde gedurende mijn lange duurlopen. Ik trainde er wel op, maar aangzeien mijn lichaam niet aan uitdroging onderworpen werd stelde het probleem zich niet.
Nu ik eraan terug denk, mijn beste marathon in 2.57 liep ik zonder drinken en al mijn halve marathons, tot 23 in één seizoen liep ik enkel met de mond wat te spoelen. Ik wist toch dat drinken meer nadeel dan voordeel voor me opleverde.
Dit wetende ga...(lees: moét) ik me beperken tot hoogstens halve marathons en wat stratenlopen.
Geert
Ik nam van bij het begin kleine slokjes water. Bij de eerste slok AA-drink, die ik niet uit dorst nam, maar uit voorzorg voelde ik direkt dat het goedje bleef zweven en niet opgenomen werd.
Daarna nog wat water met teugjes gedronken en eens een bevoorrading overgeslagen in de hoop de vochtopname te stimuleren. De 20 km in 1.38, al huppelend, de 21 in 1.44, dus helemaal niet vlug.
Op de wat hinderlijke steekjes in de zij (de mèlte zoals we zeggen) na alles OK. Op 30 beetje droog aan't draaien, 31 nog droger, 32 ...gvd waarom zakt dat drinken nu niet ? 32,5 miljaar...! volledig droog, niettegestaande al dat drinken. Ik stap even en probeer stilstaand te drinken. Net op dat ogenblik wordt het nummer 1047 aan de kant van de weg gereanimeerd door twee Rode Kruis medewerkers. Hartmassage en mondbeademing. De ogen weggedraaid, starend in het niets, blauw van hoofd tot borststreek en echt geen beweging te zien. Als de GSM van de medewerker afgaat, vraag ik of ik moet overnemen. De ziekenwagen komt echter in de verte aan. Hartstilstand lees ik achteraf in de krant, en er doorgehaald. Ik wil niet hetzelfde meemaken.
Ik probeer na wat wandelen en drinken opnieuw aan te zetten, maar voel dat alles wat ik opdrink ergens tussen maag en mond blijft hangen, mijn alouds probleem.
Hoe raak ik aan de finish ? Geen bezemwagen, geen andere mogelijkhied dan 9 km verder te chokken. Beetje schandalig. De laatste anderhalve km loop (?) ik. Na de eindmeet komt alles wat ik onderweg dronk eruit, dus volledig gedeshydrateerd. Beetje gal en andere lichaamssappen erbij om de verkramping compleet te maken en dan een uurtje zieltogen.
In de koude wintermaanden, was vochtopname niet aan de orde gedurende mijn lange duurlopen. Ik trainde er wel op, maar aangzeien mijn lichaam niet aan uitdroging onderworpen werd stelde het probleem zich niet.
Nu ik eraan terug denk, mijn beste marathon in 2.57 liep ik zonder drinken en al mijn halve marathons, tot 23 in één seizoen liep ik enkel met de mond wat te spoelen. Ik wist toch dat drinken meer nadeel dan voordeel voor me opleverde.
Dit wetende ga...(lees: moét) ik me beperken tot hoogstens halve marathons en wat stratenlopen.
Geert
Geen opmerkingen:
Een reactie posten